Historia

Nazwa naszego miasta należy do grupy nazw patronimicznych. Łaciński wyraz „patronicum” oznancza imię rodowe, a więc nazwę miasta utworzoego od imienia, czy przezwiska ojca lub protoplasty rodu. Prawdopodobnie protoplastą rodu osiadłego na początku drugiego tysiąclecia na obszarze dzisiejszych Myslowic był Mysł, Mysław.

 

Już w czasach przedhistorycznych, a potem we wczesym średniowieczu wytworzyła się specyficzna forma osadnictwa, która polegała na tworzeniu osad całych rodów, które były dziedziczone z dziada pradziada. Najczęściej były to male osady, skupiające kilka lub kilkanascie zgród. Nazywao je patronimicznie od istnienia, czy przezwiska wspólego przodka. Na przykład od protoplasty naszego miasta Mysła, Myslawa wszystkich potomków lub poddanych mieszkających w osazdie w XIII wieku nazywano Mysłami lub Mysławami. Były to więc początkowo kreślenia zbiorowe dla grupy ludzi, dlatego miały formę osobową w mianowniku liczby mogiej. W XIV wieku pierwsze nazwy zespołowe zaczęły oznaczać już nie grupy mieszkańców, ale zajety przez nich bszar, czyli przeszły na nazwy osad. Procesowi temu towarzyszyła oczywiście zmiana rodzaju osobowego na nieosobowy, właściwy dla nazwy miejsca. Wówczas pierwote formy mianownika liczby mnogiej przekształciły się w formy biernikowe nieosobowe. Odtąd w zapisach pojawiły się nazwy wyłącznie zakończone na – ice, względnie poszerzoe przez przyrostek – ow – ice. Tak powstala nazwa naszego miasta Mysłowice.

Mysłowice były początkowo osadą rolniczo – rybacka. Nie brakowało hodowców bydła. Okoliczne stawy i rzeka Czara Przemsza obfitowały w ryby. Istnialy więc wszelkie przesłanki by z czasem osada mienila się w miasto.Początki lokacji miasta siegają XIV wieku. Myslowice byly miastem prywatnym, początkowo na prawie polskim, a następnie magdeburskimzwaym niemieckim. Dokumet lokacyjny zawierał ustalenia przestrzeo – urbaistyczne i prawno – organizacyjne tworzonego miasta wzorowane na przepisach wprowadzonych po raz pierwszy w Magdeburgu. Usytuowanie Mysłowic zadecydowało, ze nasze miasto nie miało murów obronnych, ani innych sztucznych obwarowań. Zasadźca usytuowal i wzniósł miasto około 200 m na poludniowy wschód od przedlokacyjnej osady. Naturalne warunki obronne tworzylo koryto Czarnej Przemszy, a na południu przecunajacy miasto tzw. Potok z wysoka skarpą oraz jeszcze wyższą skarpą od zachodu (ul. Walowa). Dodatkowo dostępu strzegły dwie bramy: bytomska od zachodu i krakowska od wschodu. W srodku tego obszaru wytyczono czworoboczny Rynek, od którego w liniach prostych rozbiegaly się ulice. W Rynku wzdłuz ulic z niego wychodzących powyznaczano parcele dla osadników, którzy budowali na nich drewniane domki. Przy czym parcele pozostawały  własnościa dóbr mysłowickich. Ich włascicielom mieszkańcy musieli płacić czynsz. W Rynku usytuowano budynek stanowiący siedzibę wójta. Za zachdnią pierzeją Rynku zbudowano kosciół pw. Nardzenia Najświetszej Marii Panny. W pobliżu usytuowano budynek szkoły.

 

Historię Mysłowic można poznać dzięki „Czerwonej Księdze”, kronice miejskiej z przełomu XVI i XVII wieku spisanej w przeważającej większości w języku polskim. Nazwa księgi pochodzi od okładki wykonanej  z czerwonej skóry. Obecnie księga przechowywana jest w Archiwum Państwowym w Katowicach. Niestety wcześniejsze dokumenty uległy zniszczeniu w wyniku pożarów jakie nawiedziły nasze miasto. Wiele dokumentów z lat późniejszych również uyległo zniszczeniu. Najczęściej piszący o dziejach naszego miasta korzystają z monografii opracowanej przez J. Lustiga, opublikowanej w 1867 r. Im bliżej czasów nam współczesnych tym łatwiej pozyskać materiały ilustrujące dziejów naszego miasta.

gazeta_myslowicka logo-tvmyslowice