Niebezpieczne miejsca - wystawa

27 grudnia 2008

Redakcja Portalu

Kategoria:

Kultura i Edukacja

Dnia 15 grudnia b.r. o godzinie 18.00 odbył sie wernisaż autorski Agnieszki Kwiatkowskiej i Adama Sadury. Projekt był ekspozycją malarstwa olejnego połączonego z projekcją filmów eksperymentalnych związanych z wystawą. Wszystkie prezentowane filmy zrealizowane zostały metodą cyfrową i zawierają elementy fotomontażu i kolażu, mają ścisły związek z tematem wystawy zatytułowanej "Niebezpieczne miejsca". Adam Sadura - artysta prowokujący. Twórca wrażliwy, obdarzony niezwykłym talentem i wyobraźnią. Wymagającym od odbiorcy sztuki indywidualizmu, a nade wszystko, myślenia. O swoim malarstwie mówi, że balansuje ono na pograniczu surrealizmu, bo jego istotą jest stwarzanie odrealnionych światów. Odebrawszy staranne wykształcenie artystyczne, od wielu lat związany jest ze śląskim środowiskiem twórczym. Na swoim koncie ma wiele wystaw indywidualnych i zbiorowych, a także nagrody i wyróżnienia. W latach młodości fascynowało go malarstwo Giorgio Chirico, twórcy koncepcji malarstwa metafizycznego, a zwłaszcza jego umiejętność tworzenia nastroju i idealnej przestrzeni. Przestrzeń, to bowiem nieustanna inspiracja twórczości Adama Sadury. Jej głębia staje się sztuką. Sadura najlepiej realizuje się w malarstwie olejnym. Jego obrazy są niezwykle nastrojowe, na ogół utrzymane w ciemnych tonacjach, intrygujące przede wszystkim tematyką. Ucieczka przed własną wyobraźnią, ciemne strony osobowości – to motywy wystawy „Niebezpieczne miejsca”. Adam Sadura urodził się w Mysłowicach, zajmuje się malarstwem olejnym, temperą, pastelą, teatrem i filmem.  Agnieszka Kwiatkowska - artystka obdarzona nieprzeciętną wrażliwością. Na pierwszy rzut oka można by stwierdzić, że jej malarstwo to wędrówka po świecie stworzonym przez jej wyobraźnię. Ale nic bardziej błędnego – to wędrówka po świecie rzeczywistym i bardzo realnym. Problemy, które porusza nie są ze świata wyobraźni. To problemy nękające wszystkich ludzi na poziomie egzystencjalnym i uczuciowym. Pytanie „skąd przychodzimy i dokąd zmierzamy” dochodzi niemalże z każdego zakątka jej dzieł. Oglądając prace Agnieszki, jesteśmy otoczeni niesamowitą aurą kobiecego ciepła i jednocześnie niepokoju. Bardzo często maluje akty kobiece wplecione w nadrealistyczną przestrzeń, przez co widzowie mają nieodpartą chęć wejścia w ten świat. Artystka swobodnie posługuje się różnymi technikami wyrazu artystycznego – poczynając od rysunku, poprzez gwasz i malarstwo olejne kończąc na rzeźbie. Film zajmuje specyficzne miejsce w jej twórczości – to żywe fotografie splecione z muzyką oddające nastrój chwili. Przypominają senne obrazy, spokojne i czułe, by czasem emanować agresją. To impresje z głębi serca.Agnieszka Kwiatkowska należy do „wymarłego pokolenia artystów” ceniących w sztuce przede wszystkim szczerość wypowiedzi. Ciągła świeżość niemalże dziecięcego spojrzenia na świat i umiejętność oddania tego na płótnie powoduje, że jej obrazy są lekkie w formie i kolorystycznie bardzo dojrzałe. Adrianna Rossi na łamach prasy tak podsumowała twórczość Agnieszki Kwiatkowskiej: „Tylko prawdziwa kobieta potrafi oddać w malarstwie rozterki, lęki i radości współczesnego świata. Bo tylko kobieta pragnąca czułości i bezpieczeństwa jest w stanie pojąć drapieżność tego świata”materiał źródłowy pochodzi ze strony ararat.net.pl